Tirebolu, sahil yolu geçmeden ve ulaşımın ağırlıklı olarak karayolu ile yapılmadığı yıllarda limanında motorların, mavnaların, kayıkların çekili olduğu, Han Kahvesi'nde denizci/balıkçı taifesinin ufku gözlediği, sohbet ettiği, denizcilikle ilgili bitmez tükenmez anıların anlatıldığı Doğu Karadeniz Bölgesi'nin şirin bir kıyı kasabası görünümünde idi.

Tirebolulu denizciler, Karadeniz sahilinde birinci sınıf gemicileri teşkil ederdi. Şehrin XX. yüzyıla kadar varlıklı zümresi arasında bulunan denizciler sadece mal taşımacılığı ile değil, ticaretle de meşgul olurlardı.

Denizle iç içe olan bu denizciler Osmanlı döneminde özellikle ‘gemicilik yapmak üzere’ İstanbul'a geldiler ve Kasımpaşa'da Kulaksızı, Galata'da Çeşme Meydanı'nı ve Arap Câmi semtlerini mesken tuttular. Seyri Sefain ve Şirketi Hayriyye gibi idarelerde ve özel kumpanyalarda kömürcü, ateşçi, vinççi, makinist/çarkçı, lostromo, serdümen, kaptan olarak görev yaptılar. Bilhassa teknik bir beceri gerektiren çarkçılıkta başarılı oldular.